constant / continu

Er is betekenisverschil. Wel wordt ‘constant’ ook in de betekenis ‘continu’ gebruikt.

 

constant        

standvastig, niet-veranderlijk 

 

continu          

voortdurend, niet-onderbroken 

 

Constant is het tegendeel van ‘veranderlijk’, en continu is het tegendeel van ‘onderbroken’. Het kernverschil tussen deze woorden zit in de aspecten ‘gelijkblijvendheid’ en ‘tijd’. En dan is het ook niet zo verwonderlijk dat constant ook de ‘tijd’-betekenis krijgt. Als iets gelijk blijft aan zichzelf, blijft het steeds gelijk aan zichzelf door de tijd heen. Toch blijft het vreemd dat constant wel gebruikt wordt in de betekenis ‘continu’ maar continu niet in de betekenis ‘constant’. Vergelijk:

 

Hij zat constant grapjes te maken. (constant wel mogelijk in de betekenis ‘continu’)

Het weer blijft continu. (continu niet mogelijk in de betekenis ‘constant’)

 

Voor de wis- een natuurkundige lezers: het verschil valt ook gemakkelijk te begrijpen met het onderscheid tussen de begrippen constante grootheid en continue grootheid. Een constante grootheid heeft altijd dezelfde waarde, bijvoorbeeld het getal pi of de lichtsnelheid. Een continue grootheid kan elke waarde aan nemen tussen twee onderscheiden of discrete of discontinue waarden, bijvoorbeeld bij hoogte alle waarden tussen 1 en 200 cm.

 

Dan nog een spellingprobleempje: continu met of zonder -e? Er komt een -e achter als er achter ‘goed’ ook een -e komt: (een, de) goede jongen(s), dat is goed.

 

Ach ja, en de namen Constance en Constantijn. Die hebben alleen de eerste betekenis van ‘standvastig’ of ‘sterk’. Maar mocht u iemand tegenkomen met die naam die ook een beetje koppig of rigide is, of met grote moeite van mening verandert, dan zou u zo’n persoon licht-humoristisch (vooral licht) kunnen verwijten dat die haar of zijn naam eer aan doet.